Intuitie

Stippeltje wo mei 07, 2008 4:03 pm

Mijn collega's en zijn ouders hadden alles geprobeerd.
Toen dweilde hij bij mij in de klas op een te klein stoeltje. De klas volgde. De les werd net zo slungelig als hij. De slungel was de aanvoerder. Niet dat het hem kon schelen...
Na de les moest hij blijven. Ik verwachtte niets te bereiken, maar mijn gevoel zij dat het goed was.
Hij hing op een stoeltje met zijn benen gevouwen onder het tafeltje en ik lachte erom. Geen reactie.
'Je bent me ook een figuur,' zei ik grijnzend. Geen reactie.
'Luister. Ik kan moeite doen. Ik kan het opgeven. Ik wil het allebei niet.' Geen reactie.
'Er zijn boekjes geschreven en mensen studeren voor leerlingen zoals jij. Ik geloof het niet, weet je dat? Jij past niet in zo'n boekje. Je hebt geen gebruiksaanwijzing. Waarom zou ik moeite doen?' Ik dacht niet na en praatte meer tegen mezelf dan tegen hem.
'Ik vind het best zo. Jij bent iemand, ik ben iemand; we moeten elkaar laten zoals we zijn. (onpedagogisch) Ik kan balen omdat jij het gezag hebt in de klas en je klasgenoten afstraffen omdat ze jou als voorbeeld nemen. Nee. Ik weet niet hoe, maar ik geef les. Een hangles of iets anders. Ik weet het niet. Ik zie wel. Je had een goed cijfer voor je laatste rep... Je mag gaan.' Ik voelde me opgelucht en gespannen.
Hij bleef zitten.
Ik ook.
'U bent een tof wijf.' Hij klapte zijn benen uit. Ik mompelde; 'Dank je.'

Dit is ook te vinden op mijn web-log: http://stippeltjeskoffer.web-log.nl/stippeltjeskoffer_vertelt/2008/02/intuitie.html

liesjjuh wo mei 07, 2008 4:30 pm

Is dit echt? En het is ge-wel-dig geschreven!!

(kopie van mn reacie van je web-log, maar ik
meen het gewoon en het mag hier nog best
wel eens herhaald worden!!!)