een dag uit mijn leven

hoi,
ik heb vanaf vandaag maar weer besloten een dagboek bij te houden (heb het eerder 2 jaar volgehouden maar vond het kinderachtig)
om dat heugelijke feit mogen jullie het eerste verhaal ook lezen,
maar als er échte privézaken in staan zie je dat zo: (...) dan sla ik dat stuk even over (tja, ik ben 15 jaar en verliefd hè, dan krijg je dat )

Barneveld 8 mei 2008
Er zijn van die dingen die je nooit vergeet, zoals ik toen ik vier was (ongeveer) gedroomd had dat papa van ijs was gemaakt en dat Jan van Schaffelaar (het beeld van 'em) stond te bibberen. Vandaag was er ook zo'n dag, om nooit te vergeten. Maar voor het geval dat ik 'em ooit vergeet neem ik mijn pen maar weer ter hand:
Vanmorgen heb ik uitgeslapen, niet zo verwonderlijk in de vakantie, maar dat doet er nu even niet toe. Bijna gelijk na mijn ontwaken ontvluchtte ik ons huis dat vol met verflucht was. Ik ging naar de bibliotheek en haalde daar vier boeken en één luisterboek. Verder heb ik nog andere boodschappen gedaan en daarna ben ik weer huiswaarts gekeerd. Maar thuis was de verflucht nog overheerser. Dus installeerde ik mijzelf maar buiten in de tuin met een boek. Ongeveer een uur later vroeg mijn moeder of ik meeging met boodschappen halen. Dat wilde ik wel. Toen alle boodschappen gehaald waren was het ondertussen kwart over zes. Geen tijd meer om te eten dus en meteen doorracen naar de sportschool. Taekwondopak aangetrokken en wachten tot Peter of Gerard zou arriveren. Wilfred was er al en even later kwamen Sander en Robert ook. Toen iedereen z'n pak al lang en breed aan had en in de verzengende hitte zat te wachten kwam Gerard aanfietsen. Op z'n dooie gemak. Maar goed, om vijf over zeven kon dan toch de les beginnen. We moesten nog even wachten tot de 'voddenbalen' zoals Wilfred het uitdrukte, de zaal hadden verlaten. (...) Na een korte warming-up gingen we aan de slag. Het belangrijkste onderdeel van de les: (...) en het leuke bandtrek-spel, zoals ik het maar noem. Één moest een groot kussen vasthouden, de tweede had 'ruzie met het kussen' en moest erop stoten en de derde moest hem hiervan weerhouden. Het was echt heel leuk! (...) Maar goed, ik ging weer naar huis nadat ik Kasper op het hart had gedrukt morgen te zwaaien, nou wie weet! We zien het morgen wel! Tot morgen!

Nou hopelijk hebben jullie een heeeel klein beetje van een dag uit mijn leven genoten
heeeeel misschien komen er meer...! (dagen wel, maar stukjes???)
Groetjes

Gevaarlijke dame ben jij zeg! De dagen vliegen om Wie is die kerel die moest zwaaien

onze zaterdagpostbode